Hafta hafta gebelik duyguları 4-9 Haftalar

Tabi o zamanlar blog falan bilmiyorum ben. Pek Sevgili jinekoloğum hafta hafta günlük tut demiş idi bana. Ben de word de tutumuş idim. Tamamı yok ama olanı paylaşayım. Seninle henüz yek vücut ikene hem benim, hem babanın duygularını içeren anılar. Buraya geçireyim kaybolmasın dedim.

4. HAFTA

ANNE ADAYI:

Yaşasın adetim gecikti. Ama 1 ay önce dişimi yaptırdığım için antibiyotik kullanmıştım acaba ondan mı yoksa bebişim mi olacak. Ablam ısrar etti, test aldık. İnanmıyorum bebeğim olacak, anne olacağım. Anneme ablama eşime yanımda kim varsa sarılıp ağladım. Çok mutluluk verici bir duygu bu.

BABA ADAYI:

Bugün çok değişik bir duygu ile tanıştım. Baba oluyorum. Ama bu durumu nasıl söylemek lazım annemlere. Neyseki söyledim. Herkes çok sevindi. Ağlayan ağlayana.

5. HAFTA

ANNE ADAYI:

Doktordan randevu aldık. Çok heyecanlıyım. Hayatımda hiç kadın doğum doktoruna gitmedim ki!.. Etrafımdaki hatunlar bir dolu şeyler anlattılar. Acaba bana ne yapacak bu doktor? Evet görüyorum işte orda minik birşey var. Yine ağlıyorum. Doktor birşeyler söyledi, düşük tehlikesine karşı ilaç kullanacakmışım. Çok korktum, ona birşey olmasını istemiyorum. Doktoruma güvenmekten başka yapacak birşeyim yok. Genç de bir doktor ya özgeçmişini araştırdım, riskli gebeliklerde uzmanmış. Ona inanıyorum....

BABA ADAYI:

Bugün durumu öğrendik.Bugün bebişimizi gördük ilk kez. Gerçi henüz minik ötesi ama bu kadarı bile bize yetti. Ama doktorumuz bizi biraz korkuttu. İlaç verdi. Aman düşme bebeğim. Sıkı sıkı tutun annene ...

6. HAFTA

ANNE ADAYI:

Devamlı akşamdan kalmış gibi bir halde dolanıyorum. Dünya habire dönüyor. Bu kadar uyumak mümkün mü? Devamlı uyuyorum. Doktor 5 haftalık demişti, benim hesaplarıma göre ise 2 haftalık idi. Aslında bu gebelik haftası başka şekilde hesaplanıyormuş. Hala aklım almıyor ama 9. aya kadar alır herhalde.

BABA ADAYI:

Eşimle görüşemez oldum. Kendisi sürekli uyumakta. Bebiş de iyidir sanırım. Aklıma düşük tehlikesi geldikçe korkuyorum. Aşkımla 5 yıl sonunda bir bebek yapmak istedik. Umarım ters birşey olmaz. Ama o kadar çok uyumaya başladı ki yalnız kalmaya başladım. Ama şu ana kadar herşey o kadar güzel ki. Sonu da güzel olur. O kadar güzel şeyler geliyor ki aklıma bebişim ve ben. Acaba kız mı olur erkek mi? Kız olursa bana erkek olursa annesine daha düşkün olur. Ay ne bileyim sağlıklı olsun da gerisi boş...

7. HAFTA

ANNE ADAYI:

İş yerinde samimi arkadaşlarımla hamileliğimi paylaştım. Başka kimse bilmiyor. 12 haftanın dolmasını bekliyorum. Nazar değip ona birşey olmasından endişeleniyorum. Kendime çok dikkat etmeye başladım. Önceleri annem babam bana meyve soyarsa yerdim, şimdi ise hergün ekşi ekşi elmalar meyveler yiyorum. Ve hala uyuyorum.

BABA ADAYI:

Bizim hatun hala ısrarla uyuyor. Arada bir görüştüğümüzde bebeğimizi konuşuyoruz. Niye bu kadar geç kaldık ki? Bütün ev işleri benim üzerimde. Uzun yola dayanamayacağını düşünerek yazlığa gitmiyoruz. Yol da çok kötü. Ters bişey olmasından hala korkuyorum. Artık video kamera, bebek odası, puset ve bilimum şeyleri almak lazım. Yoksa daha erken mi?

8. HAFTA

ANNE ADAYI:

Bebişimle buluştuk bu hafta. Kalp atışlarını dinletti doktor abisi. Önce şaşırdım. Bu benim kalp atışlarım mı diye. Öyle hızlı atıyorduki. Eşim ultrasonda onu seyrediyordu. Benimse gözlerimden yaşlar damlıyordu. Öylece kalakalmıştım. Canım doktorcuğum o an duygularıma tercüman oldu. İşte dedi hayatın anlamının değiştiği an. Gerçekten de öyle. İçimde bir canlı hayat bulmuştu. Biricik annem aklıma geldi. Anne olunca anlarsın der her anne gibi. Sanırım birşeyler anlamaya başladım. Annelik duygusu dünyada eşi benzeri olmayan bir duygu... Ayrıca bugün bir sürü test yapıldı.

BABA ADAYI:

Bugün görüş günü! Bugünü dört gözle bekledim. Bebişimizi görmek için ne kadar heyecan yapıyorum. Acaba bütün baba adayları böyle mi? Ben mi aşırı duygusalım. Annemiz de heyecanlı. Adını henüz öğrenemedim şu aletin. Ama karında gezdikçe bebişimizi görüyoruz. Ama bu sefer kalbini de dinledik. ”Tıpır tıpır” atıyor bebişimizin kalbi. Ya müthiş bir duygu bu. Yaşadığımız bütün sıkıntılara sanırım değerdi bugün. İşte şimdi baba olduğumu bir kez daha anladım. Baba oluyorum ...

9. HAFTA

ANNE ADAYI:

Akşam 19:00 gibi işten geliyorum. Eşim yemekleri hazırlayana kadar uyuyorum. Kalkıp yemeğimi yiyip 21:00 sularında deriiin uykulara dalıyorum. Eşim dünyanın en anlayışlı insanı. Hakikaten nasıl bir uykudur bu anlamıyorum. İş yerinde de uyuklamaya başladım. Sanırım bebişimiz dünyaya gelince beni pek uyutmayacak... Tahlil sonuçları için canım doktorcuğum aradı. Hiçbir sorun yokmuş. Herşey yolunda imiş. Böyle güzel şeyler duymak beni rahatlatıyor. Bir de şu 12 hafta dolsa...

BABA ADAYI:

Artık sanırım yavaştan tüm aile duymalı durumumuzu. Aşkımızın meyvesi büyüyor. Kendi uyurken annesini de uyutuyor. Annemizin de bebişimizin de sağlık durumu gayet iyiymiş. Bu hafta bunu öğrendik. Aman size birşey olmasın. Ben sizi çok seviyorum...