Gebelik anıları 10-15 haftalar

10. HAFTA

ANNE ADAYI:

İlk dönem sonunda uykuların azalır diyorlar. Umarım öyle olur. Sıkıldım uyumaktan. Bu arada ne kadar agresif bir tip olmuşum böyle. İşyerinde de herkese bağırıp duruyorum. Bu ben miyim gerçekten?

BABA ADAYI:

Herşey yolunda görünüyor. Aşkım hep uyumaya devam ediyor... Bir de balık yeme alışkanlığımızı artırsak! Bebiş iyi sanırım! Büyü yavrum. Akıllı uslu olacak benim yavrum...

11. HAFTA

ANNE ADAYI:

Haftaya doktora gideceğiz. Jelibon şekerim ne kadar büyüdü acaba? Çok merak ediyorum. Karnım da çıkmadı hala. Şişko gibiyim ama gebe olduğum anlaşılmıyor hala. Neyse nasıl olsa büyüyecek.

BABA ADAYI:

Uyku sorunumuz azaldı mı yoksa ben mi alıştım artık. Her şeyin yolunda olması lazım. Değilse haftaya belli olacak. Babalık duygusu başladı bende ama eşiminki kadar değil. Bebişiyle bazen konuşuyor. Ama duymuyor sanırım bebiş.

12. HAFTA

ANNE ADAYI:

Yaşasın yine doktordayız. Ama bugün bir terslik oldu. Doktorcuğum ameliyatta imiş. Başka bir doktor amca bizi muayene etti. Benden kan aldılar bebişin de ense kalınlığını ölçtüler. Haftaya sonuçlarını alacağız. Bugün doktor amca bize bebişimizin cinsiyetini de söyledi. Büyük ihtimalle erkekmiş. Nasıl hareketli idi bugün anlatamam. Henüz hissetmiyorum tabi ama ultrasonda gördük. Yüzücüler gibi yüzüyordu resmen. Çok ama çok tatlı bir şey bu, çok hoşumuza gitti...

BABA ADAYI:

Artık bir erkek babasıyım diyebilirim sanırım. En azından yüksek ihtimal. Artık rengimiz belli oldu. MAVİ ... Artık alımlara başlasak mı? Eşim yok diyor ama benim canım artık bişeyler yapmak istiyor. Mesela odasını oluşturmaya başlayabiliriz. Çok heyecan yaptım. Sanırım duygusallığım ağır bastı. Ben böyle olduysam annemiz nasıldır. Aslında erkek bekliyordu bizim taraf, kız tarafında ise bu bir ilk. Hadi bakalım hayırlısı...

13. HAFTA

ANNE ADAYI:

Test sonuçları için doktordayız. Yaşıma ve diğer kriterlere göre down sendromu olasılığı 1/500 iken bu test sonucuna göre 1/10000 çıkmış. İyi bir sonuç dedi doktorcuğum. Tabi çok sevindim. Cinsiyetini kesinleştirmek için ultrasona girdik. Ama bizim serseri bu sefer hiç hareket etmedi. Bacaklarını kendine doğru çekmiş bir biçimde uyuyordu. Tabi hiç bir şey göremedik. Neyse bir dahaki sefere artık. Artık insana da benziyor. Herşey gayet yolunda imiş.

BABA ADAYI:

Biraz yaramaz bir erkek babası olacağım sanki. Sanırım söz dinlemeyecek... Olsun o bizim mutluluğumuzun bir parçası oldu şimdiden...

14. HAFTA

ANNE ADAYI:

Hayatımın her döneminde eşimle olan evliliğimiz dahil her şeyimiz terstir. E tabi böyle olunca gebelikte de bir şeylerin ters olması lazım. Sabahları bulantı ve kusmalarım başladı. Normal mi bilmiyorum, çok rahatsız edici de değil ama hoşuma gitmiyor. İşe giderken de çıkartacağım diye endişeleniyorum. Bu arada kıyafetlerim dar gelmeye başladı.

BABA ADAYI:

Sabahları korkmuş bir şekilde beni arayan bir eşim oldu artık. Sabahları mide bulantısı başladı. Oysa ki olmaması lazımdı. Neyse geç gelen mide bulantıları. Ama açıkçası sabahları işe giderken endişeleniyorum. Bu kızı tek başına bırakmamam mı lazım diye. Ama yapabileceğim birşey yok sanırım. Bunu da kabullenmemiz gerekiyor. Oğlum annesine güç verir ben buna inanıyorum.

15. HAFTA

ANNE ADAYI:

Uyku ve yorgunluklarım yok oldu gibi. Normal insana döndüm nihayet. Devamlı uyumaktan gerçekten sıkılmıştım. Bebeğimi çok ama çok seviyorum. Onunla konuşuyorum ama henüz beni anlamıyordur değil mi? Bu arada nihayet tatlı yemeye başlayabildim. Ama sütlü tatlı. Çikolatayı hala çok yiyemiyorum. İnsanın yemek yeme alışkanlıkları da değişiyormuş. Benim gibi günde bir paket çikolata yiyen biri şu ana kadar çikolataya iğrenerek baktı... Ne ilginç değil mi?

BABA ADAYI:

Artık karnımız da çıktı. Oğlumuz büyüyor. Eşim de ben de çok mutluyuz. Canımız sıkılınca dahi oğlumuzu konuşup rahatlıyoruz. Ha bu arada dağınık olan evimizi oğlumuza hazırlamaya başladık. Ama eşim oturup kalksa yoruluyor. Bu nedenle çok hızlı olmuyor işler. Bunun dışında annemiz iyi. Bebişkomuzda çok iyi. Aman ikinize de bişey olmasın...