Gebelik anıları 16-21 haftalar

16. HAFTA

ANNE ADAYI:

Doktorcuğuma geldik bugün yine. Cinsiyeti kesinleşti bebişimin. Erkek olacakmış. Artık alışveriş yapabilirim. Yine çok hareketli idi. Kesin sporcu olacak benim oğlum. 14,5 cm boyunda 160 gr ağırlığında imiş. El parmaklarını saydık. Kafatasını gördük. Midesini gördük. Kordonunu gördük. Çok güzeldi. Doktorum her şeyin normal ve yolunda olduğunu, benim ve bebeğimin iyi olduğunu söyledi. Bunları duymak beni çok mutlu ediyor.

BABA ADAYI:

Ben bu hafta doktora gidemedim. Ama oğlum bu sefer pipisini göstermiş herkese. Kocaman adam olmuş yaa. 160 gram ağırlığa ulaşmış. Doğanın bir mucizesini bilmemize rağmen, bu şekilde olayları yaşamak insanı bir kez daha hayret içinde bırakıyor. Birkaç hafta önce minnacık bir hücre topluluğu idi bu yaa. Şimdi insana benzeyen 160 gram lık bir tosun olmuş. Bu mutluluğumuz umarım her daim kalıcı olur.

 

17. HAFTA

ANNE ADAYI:

Acaba bebeğim ne yapıyor? Onu çok merak ediyorum. Bir an önce kontrollerim gelse de onu görsem diye bekliyorum. Onu çok seviyorum. Doğumla ilgili düşüncelerim giderek artırıyor. Korkmaya mı başladım acaba? Bir an önce onu kucağıma alıp misssler gibi koklamak ve oyunlar oynamak istiyorum. Onu düşündükçe onun ne kadar temiz ve saf oluşu aklıma geliyor ve hep ağlıyorum, mutluluktan.....

BABA ADAYI:

Acaba 250 gr olmuş mudur? Arada bir annesinin karnında döndüğünü düşünüyorum. Ayrıca annesi resmen bebeğiyle aynı psikolojiye bürünmeye başladı. Çok küçük şeylerde ağlıyor veya çocuk gibi seviniyor.

18. HAFTA

ANNE ADAYI:

Giderek ağırlaşmaya başladım. Etrafımdaki herkesten daha büyükmüşüm gibi hissediyorum. Henüz bebişimin hareketlerini hissetmedim. Merakla hissedeceğim günü bekliyorum. İsim arıyoruz ama çok zor bir işmiş bu. Artık dışarıdan da gebe olduğum anlaşılıyor. Bu arada dikkatimi çekti, göbek deliğimin şekli değişmeye başladı. Karnımda da kaşınmalar var. Sanırım büyüyor.

BABA ADAYI:

Eşim sürekli kilo aldığından bahsediyor. Acaba veremeyecek mi ki? Ne fark eder? Sonuçta gebelik zor bir durum. Bu arada bebişimize doğunca kim bakacak endişeleri başladı bende. Eşim çalışmazsa geçinmek zor ama bebeği de kime emanet edebiliriz ki? Bakalım hele bir doğsun da bir çözüm yolu bulacağız.

19. HAFTA

ANNE ADAYI:

Kontroldeyiz yine! Doktorcuğum hem beni muayene etti hem de bebişimizin bir sürü yerini ölçtü. 20 cm 275 gr olmuş. Artık insana benziyor bu velet. Teknoloji çok gelişti. Annelerimizin doğumlarında ultrason denen teknoloji yokmuş. Şimdi ise bebeğimizin hareketlerini cd’ye bile çektik. Öyle hareketli ki yerinde durmuyor. Onu çok ama çok seviyorum. Bu arada karnım kaşınıyor, sanırım çatlayacağım :)

BABA ADAYI:

Oğlumla buluşacağımız hafta sonlarını dört gözle bekler olduk. Oğlum artık jelibonluktan kurtulup bebiş olmaya başladı. Nurcan da yavaş yavaş sıkıntılı zamanlar başladı. Bebeğimizin görüntülerini CD ye aktardık. Artık canımız sıkıldıkça izleyeceğiz. Nurcan çok hızlı kilo aldığından bir diyetisyen kontrolüne girecek. Tombalak Nurcan :)

20. HAFTA

ANNE ADAYI:

Özledikçe cd’de bebeğimi seyrediyorum. Anneannesine de seyrettirdik onun da çok hoşuna gitti. Çok hoşuma gidiyor onu görmek. Her banyo yapışımda ona aynı şarkıyı söylüyorum. Doktorum onun duyduğunu söyledi. Doğduktan sonra da onu yıkarken hep bu şarkıyı söyleyeceğim. Son 3 haftada acayip kilo almışım. Çok kötü. Bir şeyler yapmam lazım. Aynaya bakınca göbeğimin epeyce çıktığını fark ettim.

BABA ADAYI:

Fazla kilo aldığını ve benim sorumlu olduğumu söyleyen bir karım var artık. Yavaştan şikayetlere başladık sanırım. Neyse böyle olsun bakalım. Bu arada oğlum yarıyı bitirdi. Bir bu kadar daha geçecek ve bir bakacağız kucağımızda olacak bu ufaklık. Hadi bakalım hayırlısı. Bu arada Nurcan yürüsün diye koşu bandı aldık. Umarım kullanabilir. Hem sağlık hem de kilo için kullanması gerekir.

21. HAFTA

ANNE ADAYI:

Hala hareketlerini hissetmiyorum. Aslında bir şeyler hissediyorum ama o mu emin olamıyorum. Acaba onu tam olarak algılayamadığım için bana darılıyor mudur? Eğer öyle ise çok üzülürüm. Gerçi hep konuşuyorum onunla. Daha sağlıklı olmak için her gün yürümeye başladım. Günde yarım saat kendimi zorlamadan yürüyorum.

BABA ADAYI:

Koşu bandını kullanan bir karım var. Her gün düzeni olarak yürüyor. Bir taraftan da oğlumuz için endişeleniyor. Oysaki endişelendiği noktalar çok basit şeyler. Ama bunu söyleyince bana küsüyor. Sanırım kalan 19 hafta beni bayağı zorlayacak.